Mina Collins

---

Imię i nazwisko: Minerwa Collins
Pseudonim: Brak
Data urodzenia: 13.05.1870 (18)
Miejsce zamieszkania: Dom Finix
Wykonywany Zawód: Uczennica
Stan Cywilny Panna

---

Absorbowanie mocy - zdolność mogąca pochłonąć na stałe czyjąś umiejętność, przy okazji osłabiając tym samym talent osoby od której się ją zdobyło. Wystarczy mocny, acz krótki dotyk pozwalający na pobranie energii dawcy. Zdolność opanowana na poziomie - bardzo dobrym.
Telekineza - możliwość poruszania siłą woli, tudzież umysłu przedmiotów o różnym kształcie i wadze oraz żywych istot. Moc zdobyta dzięki Absorpcji, zbyt długie jej używanie może prowadzić do silnego bólu głowy, a nawet krwotoku z nosa. Zdolność opanowana na poziomie dobrym.
Kriokineza - talent mogący zredukować energię kinetyczną w cząsteczkach, dzięki możliwości obniżania temperatury pozwala na kontrolowanie lodu, szronu tudzież ogólnie zimna. Jest to umiejętność własna, niekontrolowana i objawiająca się głównie pod wpływem silnych emocji (gniew, strach, zawiść) oraz przy zagrożeniu życia. Opanowanie gwałtownych emocji niemal natychmiast blokuje zdolność.

---

Stworzenie na wskroś delikatne i niepozorne. Stroniące od towarzystwa oraz nie pozwalające się do siebie zbliżyć. To właśnie widać na pierwszy rzut oka, nieufność którą przypisuje się błędnie nieśmiałości. Panna Collins jest uważana za osobę cichą i nie sprawiającą większych kłopotów, uprzejma z nienagannymi manierami oraz pragnieniem poszerzenia wiedzy. Idealna uczennica o doprawdy brzydkim, wręcz wstrętnym sercu. Ognisty temperament nie zawsze jest skutecznie tłumiony, sarkastyczne usposobienie i niemalże chorobliwa zazdrość czynią z niej raczej nieprzyjemną osobę. Dodając to tego jeszcze ambicję, wyjątkowo przenikliwy umysł oraz skłonność do kontrolowania sytuacji (nie wspominając już o braniu wszystkiego do siebie) otrzymywało się zaiste okropny obrazek. Szczęśliwie dla otoczenia, Minerwa jest świadoma swych przywar toteż stara się tłumić wszelkie uczucia tak, by nikt jej szkaradności nie ujrzał.

---

Minerwa Collins narodziła się osiemnaście lat temu, w wyjątkowo zamożnej rodzinie o dosyć sporych ambicjach. Wychowywana w sposób surowy, acz sugerujący jej iż była stworzeniem wyjątkowym oraz lepszym niż ludzie o niskim statusie społecznym. Nie na długo jednak mogła cieszyć się opinią upragnionego potomka, bowiem natura postanowiła zakończyć współpracę z wysokimi oczekiwaniami rodziców dziewczynki. Tak też upływ czasu sprawił, iż nieubłaganie wyrastała na osobę nader pospolitą, w pewnym sensie nawet brzydką! Po prawdzie mogła cieszyć się wiotką sylwetką, niskim wzrostem, porcelanową cerą czy jasnymi włosami wpisującymi się w Londyński kanon urody, jednak lustro nie kłamało. Okrągła buzia, delikatne rysy twarzy, wyłupiaste a przy tym duże czarne - często spuchnięte oraz podkrążone, efekt bezsenności - oczy o pustym wyrazie, a także małe usta były istnym koszmarem. Tak, ten widok wywołał głębokie rozczarowanie, które odczuwała za każdym razem kiedy czyjeś pełne litości spojrzenie tylko na nią padało. Tak zrodził się gniew. Narodziny młodszej siostry były ogromnym ciosem dla Miny, która z każdym dniem zdawała się być coraz bardziej odpychana. Co prawda nie zaniedbano jej edukacji oraz odpowiedniego wychowania, jednak brak czułości od strony matki czy wynajętych niań mocno się nań odbił. Zwłaszcza, że malutka Charlotte była ucieleśnieniem pragnień Collinsów, śliczna jak z obrazka o charakterze bajkowej księżniczki, uwielbiana przez każdego. Minerwa starała się, naprawdę starała się ją kochać jednak bycie wiecznie odtrącanym w końcu doprowadziło do narodzin zazdrości. Głębokiej, silnej, obrzydliwej. Każdy krok Lotty był swoistą obrazą, każdy słodki uśmiech powodował wybuchy złości a nienawiść sączyła się do ucha starszej z panienek. Mając dziesięć lat, odkryła jak młodsza o cztery lata dziewczynka samą myślą jest w stanie poruszać przedmiotami, którymi się bawiła samotnie pod nieobecność opiekunki. To zdawało się już przerastać Minę, która okropnie samotna wręcz pławiła się w gorejącej zawiści. Pod wpływem zwykłego impulsu chwyciła ją za nadgarstek, chcąc pokazać swemu ojcu jakie diabelstwo zalęgło się w ich domostwie. Nie zauważyła jednak, że przez jej dotyk sześciolatka traciła gwałtownie siły i nie mogąc ustać o własnych siłach, przez nieuwagę samej Miny wyślizgnęła się z uścisku tuż przy samej krawędzi schodów prowadzących na parter. Spadła, skręcając sobie w końcu kark. Przerażenie jakie odczuła dziewczyna było porażające, nie tylko przedmioty wokół niej zostały zniszczone ale i podłoga zdawała się pokryć grubą taflą lodu. A przecież był środek lata! Instynkt samozachowawczy powstrzymał jednak cisnący się na usta krzyk, spokojnie schodząc przestąpiła nad nieruchomym ciałem, a następnie opuściła dom rodzinny. Błądziła w oszołomieniu długo pośród Londyńskich uliczek, na każdy obcy dotyk reagując dosyć gwałtownie. Za każdym razem towarzyszyło jej uczucie przejmującego chłodu. Zapewne, gdyby na swej drodze nie napotkała jednej z guwernantek domu pani Finix, skończyłaby w jakimś rowie zgwałcona i martwa. Udanie się do miejsca, gdzie oferowano bezpieczeństwo oraz troskę wydawało się zbyt kuszące by temu odmówić, jednak sekret dotyczący ucieczki z domu po dziś dzień nie został wyjawiony. Ponieważ jak wiadomo, potwory nigdy nie żyją długo i szczęśliwie. A ona chciała być szczęśliwa.
Za wszelką cenę.