Xiao Wei, lisi demon

Xiao Wei

Wiek: 1116 lat/ wizualnie 22 lata ~ Grupa: Nauczyciel ~ Patron: Wąż~ Żywioł: Woda ~ Miejsce zamieszkania: Akademik~ Wizerunek: Jang Keun Suk

Charakter

Ciężko opisać Lisa, a jeszcze ciężej Xiao Wei’a. Czemu? Ponieważ był on właśnie lisem – stworzeniem, które wedle wierzeń, od Chińskich poprzez Koreańskie, a na Japońskich kończąc uchodziło za niezwykle swawolne i trudne w scharakteryzowaniu. Kombinator, manipulator, cwaniak i oszust, to zaledwie ułamek określeń, jakimi opisywano te mistyczne demony, które wbrew pozorom nie były wcale takie złe, cwane owszem, ale niekoniecznie złe, choć i takie przypadki się zdarzały. Wszak każda rodzina miała swoje czarne owce prawda?
Co zabawniejsze pod otoczką owego chytrego demona bardzo często skrywała się romantyczna dusza. Od taka wrażliwa i przeważnie skora do pomocy będąca jednocześnie bohaterką wielu mitów i powiastek, jakie swego czasu snuto, a które na przekór wszystkiemu przetrwały wiele stuleci, aż po dziś dzień.
Xiao również taki był. Typowy lis o typowym dla siebie lisim charakterze. Dwulicowiec i kombinator, cwaniak i oszust, żartowniś i uwodziciel, dobry aktorzyna no i przede wszystkim romantyk. Oj tak, toć pod iluzją „pirata” – heh, bo przecież jakoś trzeba sobie urozmaicać życie – skrywał niezwykle czułą, wrażliwą wręcz na wszelkiego rodzaju piękno – prosimy rozważnie używać tego słowa – duszę, co nader często takowe piękno lubiła podziwiać. Oczywiście wszystko odbywało się z ukrycia, bo jakiż szanujący się pirat robił maślane oczka do czegoś, co uchodziło za kruche i „babskie”. Co, jak co, ale o wizerunek musiał dbać – zarówno ten wizualny jak i zewnętrzny, zwany szacunkiem?
Heh, ale to groźnie brzmi „posłuch i szacunek”, zwłaszcza u kogoś, kto swoją uroczą aparycją potrafił zmylić niejednego żeglarza i nie tylko, if you know what i mean. Z innych ciekawostek warto by zaznaczyć, iż Xiao miał tendencję do roztaczania wokół siebie tej specyficznej aury, co ino na raz rozpraszała wszelkie smutki, a przy której trudno było się nie śmiać. Przypadek, a może kolejna lisia sztuczka? Chyba najrozsądniej będzie zwyczajnie poznać tego przyjemniaczka i samemu/samej się przekonać.

Biografia

Dużo i długo można by się rozpisywać na temat antycznych czasów, w jakich narodził się Xiao Wei tylko, po co? Wszak ludzie nie żyli przeszłością, a teraźniejszością i przyszłością, gdzie nieustannie pędzący do przodu czas nie dawał im nawet chwili wytchnienia, a który jak na ironię losu dla lisów był czymś zbytecznym?
Heh, swoją drogą jak dużo o nich było wiadomo?
Duchy, demony, tudzież Lisy o dziewięciu ogonach o nieznanym pochodzeniu. W Korei zwane Gumiho, Japonii Kitsune, zaś w Chinach Huli jing. Mistyczne istoty, które wedle wierzeń posiadały umiejętność przyjmowania ludzkiej postaci, a także wiele innych magicznych talentów w tym nieśmiertelność, a które ponoć uparcie żerowały na ludzkich istnieniach celem wyssania z nich jak największej esencji życia. Ile w tym prawdy? Ciężko stwierdzić, tym nie mniej każda z legend niosła w sobie ziarno prawdy.
Prawdą było również istnienie Xiao Wei’a – owego lisiego demona, o tych przysłowiowych dziewięciu ogonach, który na świat przyszedł dokładnie tysiąc sto szesnaście lat temu, czyli w około roku dziewięćsetnym naszej ery w Chinach, czasach panowania Dynastii Tang, a raczej jej końcowi.
Nie pytajcie, gdzie i kiedy dokładnie się urodził, albowiem było to owiane niezwykłą tajemnicą, jaką nader często te stworzenia stosowały. Istotnym był fakt, że zwyczajnie się urodził, od taki niewinny lisek, który do momentu ukończenia pięćdziesięciu lat kroczył po świecie w swojej zwierzęcej formie, a która nie wyróżniała się od wyglądu przeciętnego lisa, o ile nie liczyć charakterystycznego futra, co muśnięte było nie rudym, lecz białą jak śnieg barwą oraz przepięknie mieniących się złotem oczami.
Swe imię Xio Wei – co w tłumaczeniu oznaczało nadzwyczajny świt zawdzięczał porze, o której zawitał w świecie śmiertelników, czyli o świcie, a dokładniej w okresie wiosennym. Już od najmłodszych lat fascynowali go ludzie – heh, czyli nic nowego dla lisów, – od których jak na ironię losu do ukończenia „pełnoletności” musiał się trzymać raczej z daleka. Innymi słowy podziwiał ich niepojęte dla niego piękno z ukrycia. Życie w istocie trochę nudne, niemniej jednak nietrwające „wiecznie”.
Wprawdzie czas odgrywał drugorzędna rolę w przypadku stworzeń „nieśmiertelnych”, jednakże wystarczająco istotną w okresie ukończenia przez Xiao lat pięćdziesięciu. Wtedy to po raz pierwszy przeszedł swoją metamorfozę za sprawą, której z „lisa” stał się „człowiekiem”, a raczej humanoidalną wersją. Ta wprawdzie nadal nosiła znamiona „boskości” w postaci uszu oraz wtedy nie dziewięciu, a jednego ogona, jednakże pozwalała na dużo swobodniejszą egzystencję. Ponadto sam lisi demon uzyskał również pełnię praw, która mimo wszystko była niezwykle istotną sprawą wśród istot boskich i mitycznych stworzeń, a której przestrzeganie było cholernie ważne, zaś złamanie surowo karane.
Zgodnie ze zwyczajem grasował sobie swobodnie po terenach całych Chin, ucząc się i poznając wszystko na nowo – od prostej obserwacji świata, aż po odkrycie swoich nadnaturalnych zdolności, w tym także umiejętności kamuflażu prawdziwego jestestwa. Ponadto jak na lisa przystało szybko stał się obiektem zainteresowań ludzi, których bardzo często uwodził – od mężczyzn, aż po kobiety, zwłaszcza z wyższych sfer. Ponadto często w zamian za podarki Ci ludzie prosili go o przykładowo sprowadzenie deszczu, celem nawodnienia uprawi itp. Rzecz jasna, jako demon, tudzież opiekuńczy duch starał się mniej więcej spełniać ich prośby, co niestety nie zawsze skutkowało pozytywnym efektem – wiadomo, wiek zobowiązywał…
Lata mijały, lis „dorastał”, – chociaż naprawdę ciężko mówić tutaj o dorastaniu w przypadku kogoś u kogo wiek wizualny zatrzymał się na dwudziestu dwóch wiosnach – i w końcu poczuł się jakby znudzony? Tak, zdecydowanie znudzony – przede wszystkim, monotonną egzystencją, która nijak nie wnosiła niczego nowego..
Xiao chciał czegoś więcej, czegoś, co zmotywowałoby go do dalszego działania, jakiegoś zastrzyku adrenaliny, który nie byłby tylko pustą obserwacją nieustannie zmieniających się Chin. Chciał zobaczyć resztę świata i w sumie zobaczył.
Będąc już dorosłym lisem dorosłym lisem, posiadającym całe pięć ogonów postanowił zaszaleć. Jak? A chociażby stając się piratem! ARR! Wiadomo, nawet Azjaci takowych posiadali, a ponieważ Xiao od zawsze był niezwykle „urokliwym” stworzonkiem, to bardzo szybko stał się „łóżkowym” ulubieńcem jednego z kapitanów, którego poznał w jednym z miejscowych portów, a który siłą rzeczy swojego ulubieńca postanowił zabrać ze sobą. W ten oto właśnie sposób drogi lisek rozpoczął swoją karierę pirata.
Jej początki nie były łatwe – toć nauka walki, abordażu, kolejnych zasad i innych pirackich pierdół. Odrobina chęci wraz z ciężko pracą i na raz udający człowieka lis stał się istotą godną nosić miano prawdziwego pirata, który heh, jak na złość odziedziczył „kapitański” statek wraz z załogą po śmierci swojego „Pana”. Wierzcie, wiele się wtedy działo i wiele legend powstało, ale może miast o nich pisać spytacie sami?